رواية ملاكي فهد وملاك بقلم رنا شريف
فهد: بابا هو انت بتعتذرلها على ايه انا مش غلطان هي فعلًا جايه من................
بقلمى/ رنا شريف
حازم بحده: مش عايز اسمعلك صوت يا فهد
أميره: ملاك أنا قررت انك هتفضلى اطلعى استريحى فى اوضتك على م الغدا يجهز وانتى يا مها اطلعى معاها
ملاك: يا عمتى اسمعينى
اميره: سمعتى يا ملاك
ملاك باستسلام: حاضر سمعت هروح اجيب حاجتى من السكن
حازم: بعد الغدا سيف هياخدك وتجيبى حاجتك ارتاحى دلوقتى
ملاك: حاضر
طلعت ملاك اوضتها
مها: فهد مينفعش طريقتك دى معاها
فهد: ملكيش دعوه انتى
اميره: فهد والله العظيم لو عملتلها حاجه مش هيعجبك تصرفى
حازم: اطلع حالا اعتذرلها يا فهد
فهد بعصبيه: اعتذر لمين ؟! انا مش هعتذر لحد
حازم: سمعت أنا قولتلك ايه يا فهد
فهد: مش هعتذر لحد أنا
حازم: طيب اسمع، لو مطلعتش يا فهد اعتبر نفسك بره الشركه والمجموعه كلها
فهد: _____________
أميره: اطلع اعتذرلها
فهد بغضب مكتوم: ماشى تستحمل
طلع فهد فوق ومفيش ثوانى والكل سمع صراخ ملاك و.......
يتبع
الكل طلع فوق بسرعه ودخلوا الاوضه
حازم: مالك يا بنتى بتصوتى كده ليه، وفين فهد ؟!.
ملاك: مين اللى جاب كلب في الاوضه انتوا عارفين انى بخاف منهم
دخل فهد
فهد: ايه ده انتوا بتعملوا ايه هنا فى اوضتى ؟
مها: اصل ملاك خافت من الكلب اللى ف البلكونه بتاعتك.
فهد: وانتى تدخلى هنا ليه أساسًا
ملاك: دى الاوضه بتاعتى
اميره: اصل فهد لما رجع من السفر اخد الاوضه دى، تعالى هوديكى الاوضه اللى جنب مها
ملاك: تمام ماشى
بقلمى / رنا شريف
مها بهمس لسيف: أنا فكرته قتل@ها
سيف: وأنا بس هو كان فين
فهد: كنت فى المكتب بشوف حاجه
سيف: مش قولنالك اطلع اعتذرلها
فهد: ماشى بعدين، أنا خارج
مها: على فين ؟.
فهد: رايح ل آدم، سلام
مها: سلام
سيف: أرجع بدرى عشان نخلص شوية شغل لانى رايح الغردقه بكره
فهد ؛ تمام ماشى
عند ملاك
